صبح جمعه با گوشه؛ یک ساعت دیگر می‌بینمت

با صدایت از خواب پریدم. کجا بودی؟ صدایت از کجا می‌آمد؟ بلند شدم، چرخیدم، صدایت ضعیف و قوی می‌شد. کمی به چپ، کمی به راست، یک جهت بود که صدایت از همه‌ جهت‌ها قوی‌تر بود. گرفتم آمدم. پیاده، سوار، خواب، بیدار. دم غروب، سر صبح. تیر، بهمن. چه بی‌اختیار می‌آمدم. چه ناگهان رسیدم. کجایی؟ صدایت نزدیک‌تر شده. اینجا که مار ندارد، اینجا که آتش ندارد. کدام جهنم است اینجا؟ بوی گند از تن من است یا جان تو؟ لای زباله‌ها چه می‌کنی پری؟ صدایت دوباره دور شد. نزدیک شد. همین جاهایی… لای این بطری‌های بی‌در و بی‌نشان، زیر این کیسه‌ سوراخ ماتم‌زده. هنوز «یک ساعت» نشده؟ از توی این تلفن سرشکسته سفید کی بیرون می‌آیی پری؟

آهنگ‌های جمعه‌دویست‌وپنجاه‌وسوم را به انتخاب «خسرو خُلدآشیان» در ساوندکلاد گوشه بشنوید: