صبح جمعه با گوشه؛ موسیقی ِ خالی همراه با لذت‏‏

«لذت» با نام اپیکور حکیم یونانی گره خورده و اغلب به اشتباه، برداشتی سطحی از لذت را به نام او و یارانش وصل می‌کنند. هنوز هم مجله‌های زیادی، عکس‌های پر زرق و برق از ترکیبی از خانه و قایق و بیکینی الماس‌نشان و غذاهای گران و چه و چه را به نام «سبک زندگی ابیقوری یا عیاشانه Epicurean» به خورد مردم می‌دهند.
اسم رستوران پرزرق و برق «اپیکور» مثل «همبرگر فروشی بابی سَندز» پَرت و بی‌ربط است: ‌

ساده‌ترين غذاها در رفع رنجی كه زاییدهٔ احتياج است، بيش از سُفره‌ای پُر از خوردنی و نوشیدنی‌های گرانبها، لذت‌بخش است. يكي دو قرص نان و چند جرعه آب، پس از تحمل گرسنگی و تشنگی زياد، شديدترين لذت‌ها را در پی دارد.
– اپیکور

آهنگ‌های جمعهٔ ۲۲۵، جمعهٔ لذت و آهنگ خالی یا بی‌کلام:

«اپیکور و دوستانش به نوآوری اساسی دیگری هم دست زدند. برای اینکه مجبور نباشند برای کسانی کار کنند که از آنها خوششان نمی‌آمد و برای اینکه مجبور به ارضای هوس‌های بالقوه حقارت‌آمیز آنها نباشند، خود را از اشتغال در دنیای تجاری آتن کنار کشیدند (ما باید خود را از زندان امور روزمره و سیاست روزمره رها کنیم) و چیزی را شروع کردند که بهترین توصیف آن زندگی اشتراکی است و در ازای استقلال، زندگی ساده تری در پیش گرفتند.
آنها پول کمتری داشتند ولی دیگر مجبور نبودند از فرمان‌های اربابان نفرت‌آور پیروی کنند.
پس باغی نزدیک خانهٔ خود، کمی خارج از شهر خریدند و برای استفاده روزمره، سبزی‌هایی در آن کاشتند. رژیم غذایی آنها نه شاهانه بود و نه مُسرفانه، ولی خوش عطر و طعم و مقوی بود. همانطور که اپیکور به دوستش منوسیوس گفت:

انسان خردمند نه بیشترین مقدار غذا بلکه لذت بخش‌ترین آن را انتخاب می‌کند.

سادگی بر احساس شأن و مقام دوستان تأثیر نمی‌گذاشت، آنها با جدایی از ارزشهای آتن، دیگر خود را بر مبنایی مادی ارزیابی نمی‌کردند. نیازی نبود از دیوارهای برهنه خجالت زده شوند و فخرفروشی و تظاهر به طلا سودی نداشت. در میان گروهی از دوستان که خارج از مرکز سیاسی و اقتصادی شهر زندگی می کردند، کسی ادعایی – به معنای مالی – نداشت که بخواهد ثابت کند».

از کتاب تسلی‌بخشی‌های فلسفه (مطلب داخل گیومه )
عکس: Hedi Slimane