صبح جمعه با گوشه: عشق ما بی‌پایان و شب‌هامان اندک‌اند

عشق‌های ما بی‌پایان

و شب‌هامان اندک‌اند

چه بی‌رحمانه است صدای فاخته

در صبح‌دم

شما را نمی‌دانم اما من و احتمالاً شماری از اعضای فرقه #گوشه هر از چندگاهی یاد خاطرات عصر پارینه‌سنگی خود می‌افتیم و یادمان می‌آید بچه که بودیم، تلویزیون‌مان (مال بعضی‌ها هنوز سیاه و سفید) سریال‌ها و یا فیلم‌هایی از ژاپن نشان می‌داد. از اوشین و از سرزمین‌های شمالی گرفته تا هفت سامورایی و داستان توکیو. بزرگ‌تر که شدم میازاکی و انیمیشن‌هایش شیفتگی‌ام را کامل‌تر کرد. ژاپن برایم کشور نبود، انگار سیاره دیگری بود.

قبلا یک بار جمعهٔ گوشه را با آهنگ‌هایی که موراکامی در کارهایش به آنها اشاره‌ای کرده بود، گذراندیم. البته این بار همه آهنگ‌های انتخابی به زبان ژاپنی هستند اما موسیقی، احتیاجی به دانستن زبان ندارد، خودش کافی است.

#گوشه

شاعر ناشناس ترجمه عباس مخبرنقاشی کوبایاشی کیوچیکا آتش‌بازی در ایکنوهاتا-۱۸۸۱   وب دونی...