انجیل به روایت مریم

زنی که نامش در تمام کتاب ذکر نمی‌شود، راوی داستان به صلیب کشیده‌شدن پسرش است. کتاب دربارهٔ درد و رنج مادری دل‌شکسته است که آرزو می‌کرد پسرش زنده بود.  کولم توبین، داستان‌نویس ایرلندی در کتاب کم حجم ‘عهد مریم‘ که البته با مخالفت شماری از گروه‌های مذهبی هم رو‌به‌رو شد، جلوه‌ای زمینی به زنی داده که میلیون‌ها نفر هنوز هم نگاه‌شان در آسمان‌ها به اوست.
کتاب، درباره احساسات مادری است که هنوز نمی‌تواند با نبود فرزند از دست‌رفته‌اش کنار بیاید؛ مادری که سعی کرد پسرش را از راهی که در پیش گرفته بود بازدارد.
در مورد مریم، مادر عیسی مسیح چیز زیادی نمی‌دانیم. در عهد جدید هم اشاره‌های چندانی به او نشده است، اما در این کتاب، راوی اوست و  می‌گوید چه اتفاقی برای پسرش افتاده است.
کتاب به روزهای پایانی عیسی مسیح اشاره می‌کند، به معجزاتی که کرد، بازداشت و محاکمه و به صلیب کشیدنش.
مریم در این کتاب، سال‌ها پس از مرگ پسرش در شهر افسس به تنهایی با خاطرات و آرزوهایش زندگی می‌کند. لحظه به صلیب‌کشیدن پسرش را به خاطر دارد و گذشت این همه سال هنوز از حجم درد و غم او نکاسته است.
او از افرادی (حواریون) که همواره دور و بر پسرش بودند، عصبانی است و با آنها برای نوشتن انجیل همکاری نمی‌کند. او گمان نمی‌کند که پسرش، فرزند خداوند بود و می‌گوید ارزش نداشت که (برای چیزی که به آن اعتقاد داشت) بمیرد.
این کتاب، مذهبی نیست و بیان احساسات یک مادر است در غم و رنج  این که پسری را که بزرگ کرده، به صلیب می‌کشند و میخ  به دستانش می‌کوبند و او عاجز از کمک به او بوده است. او خود را مدام ملامت می‌کند که چرا تا دم مرگ در کنار پسرش نمانده و برای آنکه اسیر ماموران نشود، فرار کرد.
راوی کتاب، مریمی نیست که ما خوانده و می‌شناسیم. مریمی که ما می‌شناسیم زنی است که اگر چه حضوری پر رنگ دارد اما چیزی در مورد خودش و احساساتش نمی‌دانیم. اما راوی داستان از این که احساساتش را عریان کند و پسرش را از پیامبری پرهیز دهد، ابایی ندارد؛ می‌خواهد پسرش پیش او باشد، برای او باشد نه برای همه.